Doorgaan naar hoofdcontent

Dear brain

  Tekst komt van Aunty Acid . Herkenbaar. Dan lig ik op de bank al te slapen en heb ik weer eens een deel van een film of serie gemist, om vervolgens een uur of langer in bed wakker te blijven liggen en komen er allerlei gedachten voorbij. Heel irritant is dat.
Een reactie posten

Lachende smiley

 


Deze foto heb ik een tijdje geleden gemaakt, maar vergat ik steeds hier te plaatsen. Dit vind ik namelijk een grappige foto. Ik had een deksel van een theepot afgewassen en op het aanrecht geplaatst en toen ik de deksel optilde om af te drogen, liet de deksel een vrolijk lachende smiley achter. Ik vond het zonde om die meteen weg te halen met een doek en heb daar eerst een foto van gemaakt, want zoiets komt niet vaak voor.

Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Producten in de supermarkt die onzinnig zijn

Er zijn zo van die producten in supermarkten, waarvan je denkt, waarom verkoopt men dit? Zijn er überhaupt mensen die dat willen kopen? Naar het schijnt toch, anders wordt het niet verkocht. Althans, daar ga ik van uit. 1. Gekookte geverfde scharreleieren. Dat ze die rond Pasen verkopen kan ik me voorstellen, maar buiten Pasen om? Nee, dat kan ik me niet voorstellen. Sowieso lijken me de eieren niet gezond, omdat ze en al gekookt zijn, wie weet hoelang geleden, en ook omdat ze gekleurd zijn met verf, ook al zal het vast eetbare verf zijn. Persoonlijk ben ik van mening dat je beter verse eieren kunt kopen, die thuis koken, laten afkoelen en dan eventueel verven als je dat graag wilt. 2. IJsblokjes. Serieus, wie koopt er nu een zak met water, want daar komt het op neer als de ijsblokjes gesmolten zijn. Als je een vriezer hebt, iets wat de meeste mensen hebben, dan kun je ook ijsblokzakjes kopen, die vullen met water en in de vriezer leggen. Na een dag heb je ijsblokjes die je kunt gebrui...
Een reactie posten
Meer lezen

Waarom het zo belangrijk is als je de taal kent van het land waar je woont

  Vanmiddag stond ik in de keuken af te wassen en zag een pakketbezorger met pakketten voor een buurvrouw van ons. Zij was schijnbaar niet thuis en de pakketbezorger keek eerst naar de stickers bij onze deurbel alvorens hij aanbelde. Ik zag dat hij de tekst op de stickers niet begreep. Voor mij een teken dat hij onze taal dus niet goed spreekt en al helemaal niet of nauwelijks kan lezen. Als hij dat wel had gekund, dan had hij begrepen dat we geen pakketten van anderen aannemen en dat we ook niet willen dat anderen een pakket van ons aannemen als we niet opendoen, dat het pakket dan naar de dichtstbijzijnde afhaalpunt voor pakketten moet.  Helaas leek hij ook niet de afbeelding op een sticker bij onze deurbel, waarbij een streep door het pakket is, te begrijpen. Terwijl die afbeelding toch overduidelijk aangeeft dat pakketbezorgers geen pakketten voor anderen moeten afgeven bij ons. De pakketbezorger belde aan en ik zei door het raam, terwijl ik aan het afwassen was, dat we ...
Een reactie posten
Meer lezen

“Reality-tv breekt mensen — en wij kijken toe”

  Deze blog is door mijn partner geschreven. Hij is de eerste gastblogger van wie ik een blog op deze blog plaats. Ik ben het helemaal met hem eens en ik hoop dat hij nog meer blogs gaat schrijven voor deze blog, want hij is een hele goede waarnemer en weet alles goed te verwoorden. Door T Reality-tv is niet meer wat het ooit was. Waar het begon als een inkijkje in menselijke relaties, is het nu verworden tot een podium voor publieke afrekening. Deelnemers worden niet alleen beoordeeld door een reflectiepanel — wat op zich nog verdedigbaar is — maar vooral door een publiek dat zich gedraagt alsof het moreel eigenaar is van hun levensverhaal. En dat is een gevaarlijke ontwikkeling. Wat mij het meest stoort, is de manier waarop deelnemers worden aangemoedigd om persoonlijke socialmedia-accounts aan te maken. Dat lijkt een vrije keuze, maar is in werkelijkheid een vooropgezet doel van de makers. Het vergroot de zichtbaarheid, ja — maar ook de kwetsbaarheid. In plaats van bescherming k...
Een reactie posten
Meer lezen