Doorgaan naar hoofdcontent

Dear brain

  Tekst komt van Aunty Acid . Herkenbaar. Dan lig ik op de bank al te slapen en heb ik weer eens een deel van een film of serie gemist, om vervolgens een uur of langer in bed wakker te blijven liggen en komen er allerlei gedachten voorbij. Heel irritant is dat.

Nederlands Bakkerijmuseum Hattem

 


Ik schreef dit bericht twee jaar geleden op Yoors, maar eerdaags wordt mijn account daar verwijderd, vandaar dat ik mijn bericht nu hier heb geplaatst.



Afgelopen vrijdag zijn we naar het Nederlands Bakkerijmuseum in Hattem geweest. Het museum is een echte aanrader om te bezoeken als je in Hattem of in de buurt van Hattem bent. 
Toen we daar kwamen, zou met een minuut of tien de familievoorstelling beginnen. Dat wilden we wel meemaken en we zijn er meteen maar naartoe gegaan en we hadden daar geen spijt van gehad, want het was een erg leuke voorstelling. Omdat we in het vakantieseizoen daar waren, was de voorstelling vooral gericht op kinderen. Dat was wel leuk, maar stiekem vonden we het wel jammer dat we daardoor weinig over de geschiedenis van brood kregen te horen, maar de bakker wilde dat begrijpelijkerwijs niet te lang doen, omdat het voor kinderen dan te saai zou worden. 
Wel vertelde hij wat over de geschiedenis van het pand waarin we waren, wat heel interessant was om te horen. De bakker heeft met veel humor, waarbij vooral zijn gezin het moest ontgelden, laten zien wat je met brooddeeg allemaal kunt maken en hoe je dat kunt maken. 
Wat leuk was voor de kinderen, was dat hij de kinderen er steeds bij betrok en op een gegeven moment een paar kinderen vroeg om hem te helpen met het maken van deegfiguren. De kinderen mochten, als ze naar huis gingen, hun deegfiguren, die bij de bakkerij werden afgebakken, meenemen naar huis. 
Voor wie nu denkt dat het voor de volwassenen minder leuk zou zijn, dat is niet zo, ook als volwassene moet je geregeld lachen om de bakker die veel grapjes maakte, soms dubbelzinnig, die alleen volwassenen begrijpen. Het is dan ook zeker een aanrader om de voorstelling te bezoeken.
Na de voorstelling hebben we in het museum rondgelopen. Het museum is heel mooi ingericht. Het is mooi om te zien hoe men vroeger brood bakte en hoe vroeger een bakkerij eruit zag. 
Op een gegeven moment zei ik wel tegen manlief dat het soms maar goed is dat je van tevoren niet alles weet, want dan zou je geen brood meer kopen. Althans, een eeuw geleden niet, waar de bakkers toen bij een bepaald deeg met de voeten het deeg kneedden, omdat het met de handen niet te doen was. Gelukkig gaat dat vandaag de dag anders eraan toe. 
Wat opviel, is dat het museum ontzettend veel chocoladevormen, marsepeinvormen, botervormen en broodvormen heeft, wat leuk was om te zien. 
Bij de beschuitbussen herkende ik een paar bussen van vroeger. Het was een feest der herkenning en ook op zolder waar een Droste collectie staat, herkende ik veel.
Voor kinderen is het museum ook erg leuk. Niet alleen de familievoorstelling waar kinderen bij betrokken worden is erg leuk, maar kinderen kunnen ook meedoen aan een speurtocht en er wordt geregeld een kinderbakdag gehouden waarbij kinderen zelf koekjes mogen bakken. Kijk op de site van Nederlands Bakkerijmuseum Hattem voor de activiteiten die gehouden worden op de dag dat je erheen wilt. 
Na afloop hebben we poffertjes gegeten en een kop cappuccino gedronken in de Poffertjessalon. Ik wilde al een jaar poffertjes, maar steeds als we ergens waren waar ze poffertjes hadden, hield iets me tegen om de poffertjes te nemen. Of de prijs was schrikbarend, of de poffertjes waren niet vers gemaakt, maar kwamen uit een of andere fabriek of ze waren aangebrand. Gelukkig waren de poffertjes bij de Poffertjessalon erg lekker.
Voordat we naar huis gingen zijn we nog even bij de Museumshop langs gegaan waar ik een boek over de geschiedenis van het brood heb gekocht en waar manlief een zakje stroopwafels en een zakje krakelingen heeft gekocht. De stroopwafels vond ik maar zo zo, maar de krakelingen waren erg lekker.
Wat alleen jammer is, is dat ze alleen op zaterdagmorgen eigen gebakken brood verkopen. Het zou leuker voor de bezoekers van het museum zijn als er ook op andere dagen eigen gebakken brood wordt verkocht, want de meeste bezoekers zijn meestal maar een dag of korter in Hattem en komen vaak van verre en willen dan niet op zaterdagmorgen voor het verse brood terug, omdat het dan te ver reizen is voor ze.
Kortom; als je in de buurt van Hattem bent en je een leuk uitje zoekt voor jezelf, samen met je partner of je gezin of voor een familie-uitje, dan kan ik het Nederlands Bakkerijmuseum Hattem zeker aanraden. Het museum is voor jong en oud, en daar tussenin, heel leuk om te bezoeken.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Producten in de supermarkt die onzinnig zijn

Er zijn zo van die producten in supermarkten, waarvan je denkt, waarom verkoopt men dit? Zijn er überhaupt mensen die dat willen kopen? Naar het schijnt toch, anders wordt het niet verkocht. Althans, daar ga ik van uit. 1. Gekookte geverfde scharreleieren. Dat ze die rond Pasen verkopen kan ik me voorstellen, maar buiten Pasen om? Nee, dat kan ik me niet voorstellen. Sowieso lijken me de eieren niet gezond, omdat ze en al gekookt zijn, wie weet hoelang geleden, en ook omdat ze gekleurd zijn met verf, ook al zal het vast eetbare verf zijn. Persoonlijk ben ik van mening dat je beter verse eieren kunt kopen, die thuis koken, laten afkoelen en dan eventueel verven als je dat graag wilt. 2. IJsblokjes. Serieus, wie koopt er nu een zak met water, want daar komt het op neer als de ijsblokjes gesmolten zijn. Als je een vriezer hebt, iets wat de meeste mensen hebben, dan kun je ook ijsblokzakjes kopen, die vullen met water en in de vriezer leggen. Na een dag heb je ijsblokjes die je kunt gebrui...

Waarom het zo belangrijk is als je de taal kent van het land waar je woont

  Vanmiddag stond ik in de keuken af te wassen en zag een pakketbezorger met pakketten voor een buurvrouw van ons. Zij was schijnbaar niet thuis en de pakketbezorger keek eerst naar de stickers bij onze deurbel alvorens hij aanbelde. Ik zag dat hij de tekst op de stickers niet begreep. Voor mij een teken dat hij onze taal dus niet goed spreekt en al helemaal niet of nauwelijks kan lezen. Als hij dat wel had gekund, dan had hij begrepen dat we geen pakketten van anderen aannemen en dat we ook niet willen dat anderen een pakket van ons aannemen als we niet opendoen, dat het pakket dan naar de dichtstbijzijnde afhaalpunt voor pakketten moet.  Helaas leek hij ook niet de afbeelding op een sticker bij onze deurbel, waarbij een streep door het pakket is, te begrijpen. Terwijl die afbeelding toch overduidelijk aangeeft dat pakketbezorgers geen pakketten voor anderen moeten afgeven bij ons. De pakketbezorger belde aan en ik zei door het raam, terwijl ik aan het afwassen was, dat we ...

“Reality-tv breekt mensen — en wij kijken toe”

  Deze blog is door mijn partner geschreven. Hij is de eerste gastblogger van wie ik een blog op deze blog plaats. Ik ben het helemaal met hem eens en ik hoop dat hij nog meer blogs gaat schrijven voor deze blog, want hij is een hele goede waarnemer en weet alles goed te verwoorden. Door T Reality-tv is niet meer wat het ooit was. Waar het begon als een inkijkje in menselijke relaties, is het nu verworden tot een podium voor publieke afrekening. Deelnemers worden niet alleen beoordeeld door een reflectiepanel — wat op zich nog verdedigbaar is — maar vooral door een publiek dat zich gedraagt alsof het moreel eigenaar is van hun levensverhaal. En dat is een gevaarlijke ontwikkeling. Wat mij het meest stoort, is de manier waarop deelnemers worden aangemoedigd om persoonlijke socialmedia-accounts aan te maken. Dat lijkt een vrije keuze, maar is in werkelijkheid een vooropgezet doel van de makers. Het vergroot de zichtbaarheid, ja — maar ook de kwetsbaarheid. In plaats van bescherming k...