Doorgaan naar hoofdcontent

Dear brain

  Tekst komt van Aunty Acid . Herkenbaar. Dan lig ik op de bank al te slapen en heb ik weer eens een deel van een film of serie gemist, om vervolgens een uur of langer in bed wakker te blijven liggen en komen er allerlei gedachten voorbij. Heel irritant is dat.

Koop het horloge niet als die in de winkel stuk gaat

 


Vorig jaar zag ik bij een juwelier een heel mooi horloge en kocht die dan ook. Helaas viel de kroon van het horloge tijdens het instellen van de tijd op de grond. Gelukkig stelde de verkoopmedewerker de tijd in en zij zette de kroon er ook weer op. 
Hoewel ik blij was met het horloge en ik het nog steeds een mooi horloge vind, heb ik evengoed achteraf gezien spijt dat ik het horloge heb gekocht. Waarom ik er spijt van heb? Toen de klokken
verzet moesten worden voor de wintertijd, verzette ik ook de tijd van het horloge. Althans... dat was het plan, maar helaas liet de kroon los toen ik die voorzichtig los trok om de tijd te verzetten. Gelukkig verzette ik de tijd in huis en was de kroon in nog geen tijd gevonden en kon manlief de kroon er
weer opzetten. 
Bij het verzetten van de tijd voor de zomertijd ging alles goed. Helaas verloor later ik op een onbewaakt ogenblik evengoed de kroon van het horloge, alleen was ik me er die keer niet van bewust. Toen
ik erachter kwam dat ik de kroon kwijt was, was ik inmiddels al op zoveel plekken in en om het huis geweest, was ik bezig geweest in de tuin, had ik talloze malen mijn handen gewassen, had ik al een paar keer de vloer gezogen enz., dat de kroon inmiddels overal kon zijn, behalve waar die hoorde, op mijn horloge. 
We zijn toen met het horloge teruggegaan naar de juwelier en het bleek dat hij nog in de garantietermijn zat, na 51 weken kwamen we terug en ik had een jaar garantie op het horloge. Ik gaf
duidelijk aan dat de kroon al bij de juwelier losliet en vroeg of het in dit geval onder de garantie zou vallen. De verkoopmedewerker kon me niets beloven. Ze moest het horloge opsturen en in de fabriek zouden ze kijken wat er precies aan de hand was met het horloge. 
Dat onderzoek konden ze overslaan wat ons betreft, want het was duidelijk dat er een nieuwe kroon op moest en we gaven aan dat ze dat moesten doen. We dachten dat het wel goed zou komen, maar diep in mijn hart had ik een vermoeden dat we voor de kosten zouden moeten opdraaien. 
Na twee weken had de juwelier nog niet gebeld en zijn we er maar eens langs gegaan. De verkoopmedewerker kwam met allerlei smoezen van waarom het zo lang duurde, dat we uiteindelijk maar zijn weggegaan en wederom gingen wachten tot we wat van de juwelier hoorden. 
Na een paar weken kreeg ik een app met de mededeling dat de kroon vervangen moest worden, iets wat we al wisten en ook hadden aangegeven, en dat de kosten € 59,- werden, iets waar we niet blij mee waren, maar het was wat het was, want ik wilde mijn horloge toch heel terug hebben, zonder kroon heb je er niets aan en kun je hem net zo goed weggooien. We gingen dus akkoord, iets wat we al eerder hadden aangegeven. 
Uiteindelijk kon ik mijn horloge na zes weken ophalen bij de juwelier. We hebben de kosten maar betaald, maar gelijk besloten om daar niets meer te kopen, omdat we het niet netjes vonden over de manier hoe ze met dit geval omgingen. Ze hadden in mijn ogen de kosten zelf moeten betalen en niet de klant, omdat de kroon eerder in de winkel al los was gegaan. Als ik in de schoenen van de eigenaar had gestaan die ons geholpen had, dan had ik zelf de reparatiekosten betaald en de klant er niet voor laten opdraaien. 
In ieder geval hebben we geleerd dat als we iets kopen in een winkel en het gaat in de winkel al stuk, dat we het dan niet kopen, hoe graag we het ook willen hebben, dan kijken we voor een ander, in dit geval horloge.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Producten in de supermarkt die onzinnig zijn

Er zijn zo van die producten in supermarkten, waarvan je denkt, waarom verkoopt men dit? Zijn er überhaupt mensen die dat willen kopen? Naar het schijnt toch, anders wordt het niet verkocht. Althans, daar ga ik van uit. 1. Gekookte geverfde scharreleieren. Dat ze die rond Pasen verkopen kan ik me voorstellen, maar buiten Pasen om? Nee, dat kan ik me niet voorstellen. Sowieso lijken me de eieren niet gezond, omdat ze en al gekookt zijn, wie weet hoelang geleden, en ook omdat ze gekleurd zijn met verf, ook al zal het vast eetbare verf zijn. Persoonlijk ben ik van mening dat je beter verse eieren kunt kopen, die thuis koken, laten afkoelen en dan eventueel verven als je dat graag wilt. 2. IJsblokjes. Serieus, wie koopt er nu een zak met water, want daar komt het op neer als de ijsblokjes gesmolten zijn. Als je een vriezer hebt, iets wat de meeste mensen hebben, dan kun je ook ijsblokzakjes kopen, die vullen met water en in de vriezer leggen. Na een dag heb je ijsblokjes die je kunt gebrui...

Waarom het zo belangrijk is als je de taal kent van het land waar je woont

  Vanmiddag stond ik in de keuken af te wassen en zag een pakketbezorger met pakketten voor een buurvrouw van ons. Zij was schijnbaar niet thuis en de pakketbezorger keek eerst naar de stickers bij onze deurbel alvorens hij aanbelde. Ik zag dat hij de tekst op de stickers niet begreep. Voor mij een teken dat hij onze taal dus niet goed spreekt en al helemaal niet of nauwelijks kan lezen. Als hij dat wel had gekund, dan had hij begrepen dat we geen pakketten van anderen aannemen en dat we ook niet willen dat anderen een pakket van ons aannemen als we niet opendoen, dat het pakket dan naar de dichtstbijzijnde afhaalpunt voor pakketten moet.  Helaas leek hij ook niet de afbeelding op een sticker bij onze deurbel, waarbij een streep door het pakket is, te begrijpen. Terwijl die afbeelding toch overduidelijk aangeeft dat pakketbezorgers geen pakketten voor anderen moeten afgeven bij ons. De pakketbezorger belde aan en ik zei door het raam, terwijl ik aan het afwassen was, dat we ...

“Reality-tv breekt mensen — en wij kijken toe”

  Deze blog is door mijn partner geschreven. Hij is de eerste gastblogger van wie ik een blog op deze blog plaats. Ik ben het helemaal met hem eens en ik hoop dat hij nog meer blogs gaat schrijven voor deze blog, want hij is een hele goede waarnemer en weet alles goed te verwoorden. Door T Reality-tv is niet meer wat het ooit was. Waar het begon als een inkijkje in menselijke relaties, is het nu verworden tot een podium voor publieke afrekening. Deelnemers worden niet alleen beoordeeld door een reflectiepanel — wat op zich nog verdedigbaar is — maar vooral door een publiek dat zich gedraagt alsof het moreel eigenaar is van hun levensverhaal. En dat is een gevaarlijke ontwikkeling. Wat mij het meest stoort, is de manier waarop deelnemers worden aangemoedigd om persoonlijke socialmedia-accounts aan te maken. Dat lijkt een vrije keuze, maar is in werkelijkheid een vooropgezet doel van de makers. Het vergroot de zichtbaarheid, ja — maar ook de kwetsbaarheid. In plaats van bescherming k...