Doorgaan naar hoofdcontent

I'm not lazy

  Tekst komt van Aunty Acid .
Een reactie posten

Million Pound Menu

 


Een van mijn favoriete programma's op Netflix is Million Pound Menu. In Million Pound Menu krijgen uitgekozen deelnemers de kans om twee dagen een pop-up restaurant te runnen. De eerste dag draaien ze proef, kunnen er foutjes gemaakt worden die later hersteld kunnen worden en kunnen ze kijken wat er verbeterd of veranderd kan worden. De tweede dag mag er niets meer fout gaan, moet alles goed gaan. Dan bepalen de geïnteresseerde investeerders of ze verder willen met de deelnemers of niet.
Het mooie aan dit programma is, is dat je goed ziet dat een restaurant runnen niet zo eenvoudig is als dat het op het eerste gezicht lijkt, dat er meer komt kijken dan je verwacht. Aan het eind van elk programma zit je echt in spanning met de deelnemers of de investeerders wel komen of niet en hoeveel ze in het restaurant willen investeren. Sommige investeerders haken af, andere gaan met diverse deelnemers in zee en een enkele deelnemer krijgt te horen van een investeerder dat het moment nog niet rijp is voor ze, maar dat ze de deelnemer wel willen helpen om uiteindelijk een restaurant te openen, dat ze eerst in een restaurant van de investeerder meer ervaring mogen opdoen. Dat vind ik heel mooi, dat zo'n investeerder toch kansen ziet, maar ik begrijp sommige investeerders ook waarom ze bij sommige deelnemers afhaken, zeker als het iemand is die zich niet honderd procent wil inzetten, maar ook andere dingen ernaast wil blijven doen. Met sommige deelnemers had ik het echt te doen dat er uiteindelijk geen interesse bleek te zijn.
Het is jammer dat Million Pound Menu maar twee seizoen heeft gelopen. Hopelijk komt er een derde seizoen, want het is een leuk en leerzaam programma. Wat ook leuk zou zijn, is dat er een terugblik programma komt waarin deelnemers van de vorige seizoenen vertellen hoe het met ze is en of hun droom is uitgekomen en of hun restaurant goed loopt.




Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Producten in de supermarkt die onzinnig zijn

Er zijn zo van die producten in supermarkten, waarvan je denkt, waarom verkoopt men dit? Zijn er überhaupt mensen die dat willen kopen? Naar het schijnt toch, anders wordt het niet verkocht. Althans, daar ga ik van uit. 1. Gekookte geverfde scharreleieren. Dat ze die rond Pasen verkopen kan ik me voorstellen, maar buiten Pasen om? Nee, dat kan ik me niet voorstellen. Sowieso lijken me de eieren niet gezond, omdat ze en al gekookt zijn, wie weet hoelang geleden, en ook omdat ze gekleurd zijn met verf, ook al zal het vast eetbare verf zijn. Persoonlijk ben ik van mening dat je beter verse eieren kunt kopen, die thuis koken, laten afkoelen en dan eventueel verven als je dat graag wilt. 2. IJsblokjes. Serieus, wie koopt er nu een zak met water, want daar komt het op neer als de ijsblokjes gesmolten zijn. Als je een vriezer hebt, iets wat de meeste mensen hebben, dan kun je ook ijsblokzakjes kopen, die vullen met water en in de vriezer leggen. Na een dag heb je ijsblokjes die je kunt gebrui...
Een reactie posten
Meer lezen

Waarom het zo belangrijk is als je de taal kent van het land waar je woont

  Vanmiddag stond ik in de keuken af te wassen en zag een pakketbezorger met pakketten voor een buurvrouw van ons. Zij was schijnbaar niet thuis en de pakketbezorger keek eerst naar de stickers bij onze deurbel alvorens hij aanbelde. Ik zag dat hij de tekst op de stickers niet begreep. Voor mij een teken dat hij onze taal dus niet goed spreekt en al helemaal niet of nauwelijks kan lezen. Als hij dat wel had gekund, dan had hij begrepen dat we geen pakketten van anderen aannemen en dat we ook niet willen dat anderen een pakket van ons aannemen als we niet opendoen, dat het pakket dan naar de dichtstbijzijnde afhaalpunt voor pakketten moet.  Helaas leek hij ook niet de afbeelding op een sticker bij onze deurbel, waarbij een streep door het pakket is, te begrijpen. Terwijl die afbeelding toch overduidelijk aangeeft dat pakketbezorgers geen pakketten voor anderen moeten afgeven bij ons. De pakketbezorger belde aan en ik zei door het raam, terwijl ik aan het afwassen was, dat we ...
Een reactie posten
Meer lezen

Pasfoto's, wat een drama vandaag de dag

  Ik wil het vandaag eens even hebben over pasfoto's. Wat een drama is dat vandaag de dag en dan bedoel ik meer de pasfoto's voor paspoort en ID-kaart. Waar je vroeger met plezier een pasfoto liet maken of die zelf maakte in een van de vele pasfotohokjes en daarna uitdeelde aan diegenen die jou graag met zich meedragen in hun portemonniks of in een minilijstje boven hun bed wilden hangen, zoals je geliefde en waarbij je het ook niet erg vond om bij de douane, politie of welke officiële instantie dan ook, je paspoort of ID-kaart te laten zien, omdat je er mooi lachend en niet al te serieus kijkend op stond, is dat vandaag de dag anders. Het was ook niet erg dat je je haar los had en volgens mij was het ook niet erg als je een gek hoedje op had, zolang je gezicht maar duidelijk op de pasfoto stond. Je gezicht mocht ook wat schuin staan. Dat was allemaal geen probleem. Zoals gezegd, vandaag de dag is dat helaas anders. Het is inmiddels weer ruim tien jaar geleden dat ik een, toen,...
Een reactie posten
Meer lezen